Bloot keen Nootfall!
De Ampel an den Bahnövergang Tötendörper Weg sprüng up rot. De Schränken wüppen na ünnen. De Tiet weer dor üm den Toog na Lübeck vörbi to laten. Up beide Sieden vör de Schranken sammeln sik rasch Hupens vun Footgängers an. Ok Radfohrers, Motorrööd, Personenautos un Leverwagens fünnen sik in. Korte Tiet later keem de Toog ut de Böög bi den Övergang an’n Geneversdörper Weg tom Vörschien. Mit tonehmen Fohrt tröök he an den Övergang Tötendörper Weg vörbi. Rasch verschwünn he achter Büsch un Bööm up de Böög na den Skandinavienkai. De Schrangen an den Gneversdörper Weg güngen wedder in de Hööcht. En Teken, dat ok de Schranken an’n Tötendörper Weg jeden Ogenblick in de Hööcht gah’n müssen. Aver wat nich, in de Hööcht güngen, dat weren de Schranken an’n Tötendörper Weg.
En Minut vergüng na de anner. De Lüüd stünnen vör de daalaten Schranken un wüssen nich wat se maken sullen un wi’t wiedergah’n sull. Männich weren ungedüllig. Annere weren an’t Diskerreren. Wöör güngen hen un her. Ok Schimpen weer to hören. Een rappel an de Schrank rüm. Up de anner Siet wüppel ener den Schrankenboom up un daal. En poor junge Lüüd, de de Geduld verloren harrn, klattern över de Schrankenbööm. En Fru bör enen Schrankenboom soveel in de Hööcht, dat Footgängers un Radfohrers ünnerdörch kunnen. Up de anner Siet harr ok een de Schrank anbört, sodat se ok dor ünnerdörch kunnen. In enen korten Stremel Tiet harrn 15 bit 20 Lüüd den versparrten Övergang up düsse Ort un Wies achter sik bröcht.
En Mann keem mit de Naricht, dat de Schranken bald in de Hööcht gah’n sullen. För männich Lüüd weer dat nur en lahme Tospraak, weren se doch nu al mit ehren Tetplaan bannig dörcheenanner. ’n annem Mann möök sien Arger över dat unfriewillig Töven dörch ludes Schimpen Luft. He meen, wat dat för unmööglich Tostänn weren. De ganze Tötendörper Siedlung, de Ollenwahnungen bi de Rönnauer Möhl un dat Pommernzentrum, alltosamen so 3 bit 3,5 dusend Minschen, hangt nur an enen eenzigen Togang över de Iesenbahnstreck. Wat sall dat wull geven, wenn de Schrank mal för en längere Tiet. utfallt un en Nootfall stellt sik in. De Füerwehr warrt na de Tötendörper Siedlung ropen. Oder en Dokter warrt in de Wahnanlaag bi de Rönnauer Möhl notwennig bruukt. Üm dor denn hentokamen mütt se bi blockierte Schranken ers en halve Weltreis achter sik bringen. Entweder mutt se över de Tramünner Landstraat bit na Ivendörp uthalen, oder se mütt den Gneversdörper Weg nehmen un ers över Gneversdörp un denn över Tötendörp föhren üm vun Tramünn na de Siedlung to kamen. För Füer un für Leven, wat nur noch na Minuten teIlt, veel to wiede Ümweeg.
To’m Glück kümmt dat ja nich so oftins vör, dat de Schranken blockiert sünd. Aver gegen Tofäll is keen Kruut wussen, dat hett sik al männichmal wiest. Na en knappe 1/4 Stunn güngen de Schranken endlich wedder in de Hööcht. De Lüüd un de Fohrtügen weren in’n Handümdreih’n vun den Bahnfövergang verswunnen. Wat bleev, is dat Faststelln, dat 3 bit 3,5 dusend Lüüd nur vun ene Tofohrt över de Iesenbahnstreck an’n Tötendörper Weg afhängig sünd.
Rolf Schwippert
Unser Travemünde, 2003, Heft 2/315