En Droom!
Anfang November seten wi up en Bank an de Küst. Wi müssen uns verpussen un keken över de Oostsee. Dor röög sik keen Wind un dat Water leeg still as en blanken Spegel. Lichte Nevelschwaden trocken övert Water. Up de anner Siet vun de Küst dükern ut den Nevel mitünner de Schadden vun en Stadt up. Denn weern se wedder verswunnen.
„Hest dat ok höört?, dor hett doch jüüst ganz liesen en Klock bimmelt?“ fraag ik mien Mann. „Wat du allens höörst! Dat weer de Flunkenslaag vun de twee Swaans, de dor jüüst övert Water fleegt!“
Ümmer mehr keem de Sünn to’n Vörschien. De Oostsee wöör noch blanker. In dat Water spegel sik nu de Stadt vun Gegenöver. Sehg meist as en Fata Morgana ut. De Stadt weer tweemal to sehn.
Ik kunn mi nich beruhigen, harr noch dat Bimmeln vun de Glock in’t Ohr. „Du, villicht hebbt wi de versunken Stadt Vineta sehn. Un ik heff de Glocken vun Vineta höört!“ „Dien Phantasie geiht mal wedder mit di dörch“, lach he un schüddel mit den Kopp.
Vullenns keek de Sünn nu dörch den Nevel un spegel sik as en Füerball in’t Water. Dorneven seet en vun de beiden Swaans. He möök de Flunken breet un floog övert Water. Nu höör ik ok den Flunkenslaag, dat weer keen Bimmeln vun en Glock. Ik harr vörher wull blots vun Vineta dröömt!
Text und Fotos: Antje Heßler
Unser Travemünde, 2017, Heft 4/372